เรื่องที่ 13 หินสองก้อน

กาลครั้้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ห้องโถงใหญ่แหงหนึ่ง มีหินอยู่ 2 ก้อน หินก้อนที่หนึ่งถูกแกะสลักเป็นรูปเคารพ ถูกตั้งไว้บนแท่นสูง หินก้อนที่สองถูกนำมาปูเป็นพื้นห้องด้านล่าง

ในขณะนั้นเองหินก้อนล่างได้พูดเอะอะโวยวายออกมาว่า

หินก้อนล่าง : โลกนี้ช่างไม่มีความยุติธรรมเลย เราทั้งสองถูกนำมาที่นี่พร้อมกัน แต่ทำไมเขาเลือกตั้งท่านไว้ในที่สูงอย่างสง่างาม มีผู้คนสัญจรมากราบไหว้ทุกวัน ส่วนเราถูกนอนไว้ในที่ต่ำถูกเหยียบย่ำอยู่ทุกวัน

หินก้อนบน : ท่านจำได้ไหมวันแรกที่เรามาที่นี่พร้อมกัน วันนั้นช่างได้มาวัดตัวเราทั้งสอง พร้อมทั้งใช้เครื่องมือมาทุบ ตี บด งัดแงะ และระเบิด ตามส่วนต่างๆบนร่างกาย ซึ่งในวันนั้นเรายอมที่จะให้ช่างทำอะไรบนร่างกายของเรา ส่วนท่าน ท่านไม่ยอม ท่านได้แต่ทำตัวแข็งทื่อ จนช่างทำอะไรกับท่านไม่ได้ และในที่สุดจากการอดทนจนถึงที่สุดของเรา เราได้กลายมาเป็นเทวรูปศักดิ์สิทธิ์ ส่วนท่าน ช่างเลือกที่จะตัดท่านเป็นแผ่นแล้วนำมาปูเป็นพื้นห้องเพราะเป็นสิ่งเดียวที่ ช่างจะทำได้

หินก้อนล่างนิ่งคิดมองย้อนดูอดีตตน ตามที่เพื่อนพูด

หินก้อนบน : ท่านลองคิดดูเถิด การที่ท่านเป็นอย่างนี้ ใช่โลกนี้ไม่มีความยุติิธรรมกับท่าน หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่

พูดเสร็จ หินทั้งสองก็นิ่งเงียบ เพราะขณะนี้ มีผู้คนจำนวนมากเข้ามาในโถง เพื่อแวะมาสักการะเทวรูปอันศักสิทธิ์ที่สร้างจากหินก้อนบน ด้วยจิตใจที่แช่มชื่นเบิกบาน