.

.

วันพุธที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2558

เรื่องที่ 11 เขียวกว่า


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วหลวงพ่อวัดเซนได้ให้พวกเด็กวัด ไปนั่งสังเกตดูควายที่กำลังกินหญ้าในแปลงนาของชาวบ้าน หลายชั่วโมงผ่านไปหลวงพ่อจึงได้ถามขึ้นว่า

หลวงพ่อ : พวกเจ้าเห็นอะไรบ้าง

เด็กวัด : เห็นแต่ควายกำลังกินหญ้าครับ กินแปลงนั้น แล้วก็เดินไปกินแปลงนี้ เดินกินกลับไปกลับมาสับสนปนเปกันไปหมด 



หลวงพ่อ : เหรอ ควายมันมีพฤติกรรมอย่างนันเหรอ แล้วรู้ไหม เจ้าควายมันคิดยังไง มันจึงได้เดินกินหญ้ากลับไปกลับมา แปลงนั้นทีแปลงนี้ที

เด็กวัด : มันคงคิดว่าหญ้าแปลงอื่นๆ เขียวกว่า ยาวกว่า อร่อยกว่ามั้งครับ

หลวงพ่อ : อ๋อ ยังงั้นเหรอ มันคิดว่าหญ้าแปลงอื่นเขียวกว่าแปลงที่มันกินเหรอ เอ้อ พฤติกรรมแบบนี้ ช่างเหมือนคนเราเสียจริงๆ

อ้าวหลวงพ่อ เด็กวัดหลายคนมองหลวงพ่ออย่างฉงน สนทนาเรื่องควายอยู่ดีดี ทำไมมาเป็นคนได้ยังไงกัน และที่สำคัญมันเหมือนกันได้อย่างไร

เด็กวัด : เหมือนยังไงครับ
หลวงพ่อ : ก็เวลาที่คนเราทำอะไรสักอย่างหนึ่ง เรามักจะมองไม่เห็นความเขียวของงานที่เรากำลังทำ เราจะชอบมองว่า งานอื่น สิ่งอื่น ดีกว่า หรือ น่าจะดีกว่า แล้วก็ละจากสิ่งเก่างานเก่า ไปตั้งต้นทำสิ่งใหม่ ทำสิ่งใหม่ได้ไม่นานความรู้สึกเดิมก็เกิดขึ้นอีก ก็หันไปทำสิ่งใหม่ๆกว่าอีก

เด็กวัดทุกคนตั้งใจฟังด้วยความเงียบ หลังจากนั้นหลวงพ่อจะสอนต่อไปว่า

ไม่ใช่แค่งานนะ ตัวเรา ความเป็นเรา สิ่งที่เราเป็นด้วย ถ้าเราเห็นความเขียวของมัน เราก็จะรู้สึกว่าตัวเรา หรือ สิ่งที่เราเป็น มีคุณค่า มีประโยชน์ ซึ่งจะทำให้เรามั่นใจ และแน่วแน่ในสิ่งที่เราเป็น และยืนหยัดที่จะทำในสิ่งที่เราเป็น ในสิ่งที่เราปรารถนา ในสิ่งที่เราฝันให้สำเร็จ พูดเพียงเท่านี้พระเซนก็เดินจากไป