เรื่องที่ 2 มดขนข้าว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ได้เกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายงานที่กำลังทำอยู่เป็นอย่างมาก เขาพยายามทำดีที่สุดแล้วแต่งานก็ยังออกมาไม่ดีเลย ซ้ำร้ายเขายังรู้สึกว่าปัญหาในการทำงานทำไมมันมากขึ้นทุกวันๆ

ด้วยความเครียดอย่างหนักชายหนุ่มจึงขับรถหนีออกมาจากที่ทำงาน โดยไม่บอกกล่าวผู้ใด เขาขับรถไปโดยไม่มีจุดหมายว่าจะไปที่ใด ขับไปเรื่อยๆตามทาง แต่พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งมีกิ่งก้านสาขาร่มรื่นดี เขาจึงหยุดรถและคิดว่าจะไปเอนกายนอนใต้ต้นไม้นั้นดีกว่า

ขณะชายหนุ่มกำลังจะเอนตัวนอน เขาต้องสดุดกับอะไรบางอย่าง เจ้ามดน้อยนั่นเองมันกำลังง่วนอยู่กับการใช้ปากคาบเมล็ดข้าวเหนียวที่ติด แน่นอยู่กับพื้นดินให้ได้ เจ้ามดน้อยค่อยๆคาบและดึงเมล็ดข้าว ดึงทางขวาไม่สำเร็จ ก็หมุนตัวไปคาบและดึงทางซ้าย ดึงทางซ้ายไม่สำเร็จก็หมุนตัวไปคาบและดึงทางใหม่ แต่ยังไงเสียเมล็ดข้าวเหนียวก็ยังไม่หลุด ไม่หลุดเจ้ามดก็หามุมใหม่ คาบด้วยดึงด้วยอย่างนั้นแหละ นานเป็นชั่วโมงทีเดียว และแล้วในที่สุดเมล็ดข้าวก็หลุดออกมาจนได้

เหตุการณ์นี้ทำเอาชายหนุ่มแอบลุ้นด้วยความดีใจ แต่ภาระกิจเจ้ามดยังไม่หมดแค่นี้ ชายหนุ่มยังต้องลุ้นต่อว่าเจ้ามดจะเอาเมล็ดข้าวเหนียวนี้กลับไปถึงรังได้ อย่างไร เพราะขนาดเมล็ดข้าวเหนียวใหญ่กว่าตัวเจ้ามากทีเดียว

เจ้ามดไม่รอช้ารีบใช้ปากคาบเมล็ดข้าวเหนียวให้แน่นแล้วออกกำลังสุดแรงหวังจะ เอาไปให้เร็วที่สุด แต่กระนั้นก็ดูเหมือนเมล็ดข้าวเหนียวจะกระดิกไปเพียงนิดหนึ่งเท่านั้น เจ้ามดไม่ละความพยายาม ค่อยๆดันค่อยๆลากอย่างอดทนเป็นหลายชั่วโมงทีเดียว และแล้ว ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น เจ้ามดก็ลากไปถึงรังจนได้ เหตุการณ์นี้ทำเอาชายหนุ่มอึ้งซ้ำสองเลยทีเดียว
เหตุการณ์ยังไม่จบแค่นั้นชายหนุ่มต้องอึ้งซ้ำสามอีก เพราะเมล็ดข้าวเหนียวที่เจ้ามดน้อยลากมานั้น มันไม่ได้เอามากินแต่เพียงผู้เดียว ขณะนี้มีเจ้ามดน้อยตัวอื่นๆอีก นับหลายสิบตัวมาร่วมกันกินเมล้ดข้าวเหนียวอย่างเอร็ดอร่อย โดยที่เจ้ามดน้อยที่ลากมานั้นยืนมองดูอย่างมีความสุข