เรื่องที่ 5 เกลียด

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีพระราชาใจดีองค์หนึ่ง เขาได้สั่งอภัยโทษให้โจรกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเหตุนี้เองทำให้ชาวเมืองเกิดความไม่พอใจเป็นยิ่งนัก เพราะพวกเขาเกลียดชังโจรเหล่านั้นเป็นอย่างยิ่ง แม้จะรู้ดีว่าโจรเหล่านั้นกลับใจแล้วก็ตาม มันก็ไม่อาจลบล้างความชั่วที่โจรเหล่านี้ก่อไว้ได้

กล่าวถึงพระราชา เขาไม่อยากให้ชาวเมืองมีจิตใจแบบนี้เลย เขาจึงได้ไปนิมนต์พระเซนมาเทศนาโปรด เพื่อให้ชาวเมืองทั้งหลายกลับใจและเปลี่ยนแนวความคิดใหม่

เมื่อพระเซนมาถึง ท่านก็พูดขึ้นว่า " อาตมาเห็นน้ำที่แห้งขอดอยู่ มีปลาอยู่ในนั้นกำลังใกล้จะตาย พวกท่านช่วยกันลงไปจับปลาไปปล่อยในบ่อใหม่ที่มีน้ำเต็มบ่อให้ที” ชาวเมืองก็พากันทำตามอย่างว่าง่าย แต่กระนั้นก็มีบางคนบ่นว่า ยุ่งยากจัง จะเทศก็ไม่เทศน์สักที ไม่รู้ให้พวกเราทำอะไร

เมื่อจับปลาไปปล่อยเสร็จ พระเซนก็ถามว่า สภาพพวกท่านตอนนี้เป็นอย่างไร

ชาวเมืองตอบว่า " อื้อฮือ เลอะเทะ มอมแมม สกปรก ไปหมดเลยครับท่าน แถมมีกลิ่นเหม็นของโคลนเน่าๆติดตัวมาด้วยอีกต่างหากครับ" อ๊วกกก เสียงบางคนอาเจียรเพราะทนกลิ่นเหม็นของโคลนไม่ไหว
พระเซน : " งั้นพวกท่านไปอาบน้ำล้างตัวกันก่อนเถอะ แล้วค่อยมาเจอเรา" ชาวเมืองรีบกลับไปอาบน้ำล้างตัวจนสะอาดสะอ้านหมดจด พลางปะแป้ง หอมฉุนเสียด้วย แล้วรีบกลับมาหาพระเซนด้วยกลิ่นหอมตลบอบอวล

ชาวเมือง : "ตอนนี้พวกเราอาบน้ำแล้วครับ ร่างกายสะอาดแล้ว พร้อมจะฟังเทศน์แ้ล้วครับ"
พระเซน : " อ้าว ยังไม่ได้ฟังอีกเหรอ เทศน์จบแล้วไง"
ชาวเมือง : "ยังไงครับท่าน"
พระเซน : " ก็ตอนที่ร่างกายคุณเต็มไปด้วยโคลนเน่าๆ ก็เปรียบเสมือนโจรเหล่านั้นที่ยังมือบอดอยู่ยังไม่กลับใจ เมื่อคุณอาบน้ำล้างตัวก็เปรียบเสมือนดังว่าพระราชากำลังทำให้โจรเหล่านั้น กลับใจ เมื่อคุณอาบน้ำเสร็จ ก็เปรียบดัง โจรเหล่านั้นได้กลับใจแล้ว และเมื่อคุณแปะแป้งกลิ่นหอมฉุยก็เปรียบดังว่าโจรเหล่านี้จะไปทำความดีสู่ผู้ อื่นได้ และการที่คุณได้ช่วยชีวิตปลาให้รอดชีวิต ก็เปรียบดังว่าคุณก็ควรจะช่วยโจรเหล่านั้นให้มีชีวิตรอดอีกครั้งเหมือนกัน"

ชาวเมืองหลายคนพยักหน้าแสดงอาการเข้าใจ หลังจากที่ตั้งใจฟังอย่างสงบ แต่กระนั้นก็มีชาวเมืองบางคนอดสงสัยไม่ได้จึงพูดขึ้นว่า " ทำไมท่านจึงดีกับพวกโจรพวกนั้นนักหนา ทั้งๆที่โจรพวกนั้น ชั่วช้าเหลือเกิน และชอบทำความเดือดร้อนให้คนอื่นเสมอ ท่านไม่เกลียดเขาเหรอ"

พระเซนตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งมาก เงียบสงบมากว่า "เกลียด!! เกลียดซิ ต้องกำจัดให้หมดไป"
ชาวเมืองฟังแล้ว งง และถึงกับอึ้งกันไปยกใหญ่เลยทีเดียว "เกลียด!! เกลียดแล้วทำไมช่วย ช่วยอย่างเมตตาซะด้วย" เอ๊ะทำไมพระพูดขัดกับการกระทำ หลายคนครุ่นคิดในใจ

ในขณะที่ทุกคนกำลังงและครุ่นคิดอยู่นั้น พระเซนก็พูดต่อว่า

" ที่อาตมาว่าเกลียดนั้น อาตมาเกลียดความเลวที่อยู่ในตัวคน อาตมาไม่ได้เกลียดตัวคนหรอก คนทุกคนดีหมด บริสทธิ์หมดแหละ แต่ความเลวต่างหากที่มันไม่ดี ไม่ใช่คนไม่ดี ดังนั้นอาตมาได้เกลียดคน แต่เกลียดความเลวในตัวคนต่างหาก" พูดเพียงเท่านี้พระเซนก็เดินจากไป